Catalunya
Door: Kees Visser
Blijf op de hoogte en volg Kees
06 Oktober 2008 | Spanje, Madrid
De Costa Brava, waar dromen zich vermengen met het bewustzijn.
De ervaring is een wonderlijk gereedschap, na vier dagen Catalonie is hij volledig verzadigd. De Costa Brava, het modernistische Barcelona van Gaudi en gastronomische sensaties. Het middeleeuwse Girona, adembenemende landschappen, de Pyreneeen die het azuurblauwe Middelandse zeewater beroert, alsof zij haar grote liefde tegemoet duikt, zij zich volledig wil laten omarmen door haar geliefde.
De Costa Brava, ‘wilde kust’ in het Nederlands, staat synoniem aan mijn ervaring. Deze persreis was een kolkende zee aan ervaringen, het schuim van een door storm (naam van die zuidenwind die slechts enkele uren woedt) beroerde zee vertroebelt de geest. Gastonomische sensaties maken de geest week, troebel. Na lange tijd ervaar ik weer ten diepste wat bedoelt wordt met een culinair orgasme. Je ogen vallen trillend, maar tegelijkertijd verzadigd, dicht om een te worden met de smaak die de papillen op je tong in vervoering brengt. Dit smaaksignaal dat via de elektronische snelweg van het zenuwstelsel in sneltreinvaart voortsnelt richting het brein om daarmee alle andere zintuigen uit te schakelen.
Tintelend als een goede Cava (Spaanse champagne), val ik in slaap in een hemels bed met op de achtergrond het ruisen van de Middelandse Zee, een chique hotelkamer, met de culinaire sensaties nog natrillend kom ik terecht in een droomwereld die beroert wordt door de luxe om me heen. Ik begin in luxe te dromen, intense, praktisch bewust meegemaakte droombeelden, bijna tastbaar in de morgenstond, laten me ’s ochtends in euforie ontwaken.
Mijn prive-tolk, haar gezicht voortdurend (in)gekleurd met een intens stralende glimlach, vertaald het Spaans met een knuffelbaar accent in het Nederlands. De Barcelonese laat mijn hart dat voortdurend samenvloeit met de ervaring een slagje sneller tikken. Als probeert deze interne hartklok door het steeds meer te vervormen van de tijd, door het steeds sneller te laten verlopen van de tijd mij duidelijk te maken dat ik heus stappen moet ondernemen.
Helaas kom ik niet verder dan haar te maken tot mijn persoonlijke gids bij een toekomstige reis naar Spanje. Girona de stad die nog immer de Middeleeuwen ademt, maar toch verweven is met het moderne Spaanse leven verdient een herbezoek. Ik wil me wederom week laten worden als de klokken van Salvador Dali, ik wil me onderdompelen in zijn belevingswereld, aan de aardse Costa Brava, waar de hemel in zicht komt wanneer je vanaf de bergen de horizon van de Middelandse Zee in vrouwelijke gedaante in je hart probeert te sluiten.
De ervaring is een wonderlijk gereedschap, na vier dagen Catalonie is hij volledig verzadigd. De Costa Brava, het modernistische Barcelona van Gaudi en gastronomische sensaties. Het middeleeuwse Girona, adembenemende landschappen, de Pyreneeen die het azuurblauwe Middelandse zeewater beroert, alsof zij haar grote liefde tegemoet duikt, zij zich volledig wil laten omarmen door haar geliefde.
De Costa Brava, ‘wilde kust’ in het Nederlands, staat synoniem aan mijn ervaring. Deze persreis was een kolkende zee aan ervaringen, het schuim van een door storm (naam van die zuidenwind die slechts enkele uren woedt) beroerde zee vertroebelt de geest. Gastonomische sensaties maken de geest week, troebel. Na lange tijd ervaar ik weer ten diepste wat bedoelt wordt met een culinair orgasme. Je ogen vallen trillend, maar tegelijkertijd verzadigd, dicht om een te worden met de smaak die de papillen op je tong in vervoering brengt. Dit smaaksignaal dat via de elektronische snelweg van het zenuwstelsel in sneltreinvaart voortsnelt richting het brein om daarmee alle andere zintuigen uit te schakelen.
Tintelend als een goede Cava (Spaanse champagne), val ik in slaap in een hemels bed met op de achtergrond het ruisen van de Middelandse Zee, een chique hotelkamer, met de culinaire sensaties nog natrillend kom ik terecht in een droomwereld die beroert wordt door de luxe om me heen. Ik begin in luxe te dromen, intense, praktisch bewust meegemaakte droombeelden, bijna tastbaar in de morgenstond, laten me ’s ochtends in euforie ontwaken.
Mijn prive-tolk, haar gezicht voortdurend (in)gekleurd met een intens stralende glimlach, vertaald het Spaans met een knuffelbaar accent in het Nederlands. De Barcelonese laat mijn hart dat voortdurend samenvloeit met de ervaring een slagje sneller tikken. Als probeert deze interne hartklok door het steeds meer te vervormen van de tijd, door het steeds sneller te laten verlopen van de tijd mij duidelijk te maken dat ik heus stappen moet ondernemen.
Helaas kom ik niet verder dan haar te maken tot mijn persoonlijke gids bij een toekomstige reis naar Spanje. Girona de stad die nog immer de Middeleeuwen ademt, maar toch verweven is met het moderne Spaanse leven verdient een herbezoek. Ik wil me wederom week laten worden als de klokken van Salvador Dali, ik wil me onderdompelen in zijn belevingswereld, aan de aardse Costa Brava, waar de hemel in zicht komt wanneer je vanaf de bergen de horizon van de Middelandse Zee in vrouwelijke gedaante in je hart probeert te sluiten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
